Czy język chiński to to samo co język mandaryński? To pytanie często pojawia się wśród osób zaczynających przygodę z nauką tego egzotycznego języka lub planujących tłumaczenia z chińskiego. W rzeczywistości, „język chiński” to pojęcie zbiorcze obejmujące wiele różnych dialektów i odmian, z których mandaryński jest tylko jednym – choć zdecydowanie najbardziej rozpowszechnionym. W tym artykule wyjaśnimy, czym dokładnie różni się język chiński od mandaryńskiego i dlaczego warto znać tę różnicę, zwłaszcza przy wyborze odpowiedniego tłumacza.
Język chiński
Język chiński (Chinese) to termin ogólny, który odnosi się do całej rodziny języków używanych w Chinach, obejmującej wiele dialektów i języków regionalnych, m.in.:
- Mandaryński (Putonghua)
- Kantoński (Yue)
- Hakka (Kejia)
- Min (np. dialekt z Fuzhou, dialekt tajwański)
- Wu (np. dialekt szanghajski)
- Jin, Xiang, Gan – inne grupy dialektalne
Te dialekty mogą być tak różne od siebie, że użytkownicy różnych odmian często się nie rozumieją w mowie.
Język mandaryński
Język mandaryński (chiń. 普通话 / Pǔtōnghuà, dosł. „język wspólny”):
- to jeden z dialektów chińskich, ale pełni rolę języka urzędowego w Chinach,
- bazuje głównie na dialekcie z Pekinu i północnych Chin,
- jest nauczany w szkołach i używany w mediach, administracji, polityce – to forma języka chińskiego, którą posługuje się najwięcej ludzi na świecie.
W niektórych krajach używa się innych nazw:
- na Tajwanie: Guóyǔ (國語) – język narodowy,
- w Singapurze, Malezji: Huáyǔ (华语) – język chiński (dla ludności chińskiej w diasporze).
Wszystkie dialekty chińskie (łącznie z mandaryńskim) posługują się tym samym systemem znaków chińskich (汉字 / hànzì), choć wymowa słów jest różna.
Mandaryński i inne dialekty wywodzą się z tej samej rodziny językowej sinotybetańskiej.
Podstawowa struktura zdania w wielu dialektach jest podobna (np. podmiot, orzeczenie, dopełnienie).
Pisownia może być podobna (często te same znaki), ale wymowa i akcenty są inne.
- Różnice fonetyczne
- Kantoński często zachowuje starsze formy fonetyczne, które zanikły w mandaryńskim.
- W kantońskim jest większa liczba spółgłoskowych zakończeń oraz bardziej złożona tonacja.
- Mandaryński jest bardziej uproszczony pod względem fonetycznym.
- Mandaryński jest łatwiejszy do nauki dla początkujących ze względu na prostszą wymowę i mniejszą liczbę tonów.
- Kantoński jest trudniejszy fonetycznie (ma więcej tonów i końcówek), ale bardzo użyteczny np. w Hongkongu, Makau i wśród diaspor chińskich na świecie.
Dodaj komentarz